denince aklıma ilk olarak italyan korku-gerilim yönetmeni Dario Argento'nun "Profondo rosso-koyu kırmızı" filmi gelir. filmin bir sahnesinde ana karakter evine girer, etrafa bakınarak koridordan geçer. ben filmi seyrettikten çok sonra o koridor sahnesinin sinema tarihinin en ilginç sahnelerinden biri olduğunu anladım, filmle ilgili bir detayı okuyunca. filmi izlerken bunu farketmemiştim.
--spoiler--
O sahnede koridordaki aynaya filmdeki katilin yüzü bir an yansır, koridorda bir yere saklanmıştır çünkü, ancak filmi seyreden bunu algılayamaz. bu kadar dikkatli insanım, ben bile farkedemedim. o sahneyi bilerek izlersen, tabak gibi görüyorsun katili.
ben tongaya düştüm ya, 10-15 kişiye daha filmi izlettim, hiçbiri de fark edemedi. Argento, o sahneyi özellikle koymuş filme ki, insanın algı gücünün aslında ne kadar az olduğunu göstermek için. bakıyoruz ama görmüyoruz çoğu zaman.
Severdim Argento'yu, -özellikle suspiria filmi, korku filmlerinde bir zirvedir- ama böyle riskli bir sahneyi filme koymasıyla, daha da sevdim. riskli diyorum çünkü filmin sonunda belli olacak katili, adam filmin ortasında gösteriyor sana. bir fark etsen aynada, filmin gerisini seyretme daha iyi.
--spoiler--
hitchcock üstat bile böyle bir sahneyi düşünemediğine göre Argento'ya hakkını vermek gerek.
