dün akşam ablam aradı, bebeği olacakmış. "teyze oluyorsun!" dedi heyecanlı bir şekilde.
"hayır. dayı olcam ben." dedim.
sessizce bekledi, "ne diyorsun be!" diyebildi kısa bir süre sonra. "evet. dayı olcam ben bu sefer.
teyze ya da hala olmaktan sıkıldım. dayı dicek bana o velet." dedim.
"ayy ne kadar gereksiz şey varsa hepsini olmak istiyorsun sen zaten. ne bok olursan ol." diye hönkürdü ve kapattı telefonu.
küçükken de temizlikçi olmak istiyordum ben mesela. olamadım ama. annemler izin vermedi,
üniversiteye falan yolladılar. "oku, adam ol" dediler. "temizlikçiler adam değil mi?
hem, temizlik imandan geliyordu hani?" diyemedim tabi.
okuduk falan...
neyse ne diyordum?
heh! dayı olcam ben.
bence dayılık çok güzel lan, meslek gibi. ayrı bi karizması var, ağırlığı var...
mesela "ankara'da teyzemiz yok ki torpilimiz olsun" diyebiliyor muyuz? yakışmıyor bile.
ama dayı öyle mi? "benim üst mevkilerde dayım var" deyince cuk oturuyor.
hem ben dayımı çok severim lan, çizgi film falan izlerdik hep. gerçi hala daha izleriz denk gelirsek.
