Zordur zor. Ama her ne kadar zor olursa olsun insan yine de alışıyor. Aklından çıkıp gidiyor sanki bir gün ölüp gideceği. Ahiret-ölüm korkusu ancak cenaze haberleriyle aklına geliyor.
Sonra, özlüyor sevdiklerini. Kimisi sevdiceğini, eşini, yarini. Kimiside anasını babasını.
Çok şükür annem babam sağ, ama dedemi çok özledim be. Uzaktan koşup koşup kucağına atlamayı, beni havaya fırlatmasını, aldığı boya kalemlerini, kahvede ısmarladığı gazozu ya da çayı. Hepsini çok özledim be. Ah dedem Ah. Şimdi en büyük mirasım senden bana kalan bu güzel ismin.
