neden bizden farklı olanlar hakkında bir şeyler düşünmek zorundayız insan olmaları yetmiyor mu onlarla iyi geçinmek veya benimsemek için. ülkemizde "ateistim" diyenlerin çoğu bunun ne olduğunu dahi bilmeden bilinçsizce sözde farklı olmak amacıyla söylüyor. hatta karşı tarafı kendilerini üstün görüp küçümseme ezme gayretine de giriyorlar. ama eğer aklı başında bir ateist tanırsanız tüm önyargılarınızdan kurtulabilirsiniz.
ben inanıyorum, müslümanım. zamanında bende çok önyargıyla yaklaştım inanmayanlara. ama daha sonra çevrem genişledikçe yeni insanlar tanıdıkça değişik bakış açıları yakaladıkça tüm önyargılarım yerle bir oldu. benim şuan en yakın arkadaşım bi ateist. belki inanmayarak çok büyük bir hata yapıyor ama çoğu inanandan daha karakterli ve ahlaki bir yaşama sahip.
hatta çok uzun dönem boyunca kötü günler geçirdiğimde kendisiyle bir barda oturup dertleşiyorduk, kendisine şakayla karışık olarak artık inancımı kaybettiğimi belkide gerçekten inanmanın yararsız olduğundan bahsettim ki gerçekten de bu ikilemdeydim. inancım sarsılmıştı ve bir şeyler arıyordum o boşluğu dolduracak. genelde ateistlerin insanları kendilerine çekmeye çalıştıklarını düşünürüz ve benim bu inanç konusundaki boşluğum onun için büyük bir fırsattı. hatta o gün ben susup onun konuşma sırasında geldiğinde ben bile çok şaşırdım. tüm ciddiyetiyle inancımı kaybetmemem gerektiği söyledi ve anlattı bana. şok oldum, sanki karşımdaki sonuna kadar inançlı biriydi. inanmaktan önce ahlaki ve karakteristik özellikler insanı insan yapar. ben bunu gördüm tecrübe ettim bugüne kadar. ateis kişi eğer gerçekten düşünebilen kişiyse zarar gelmez.
