aradan 3 yıl geçti ve ben dünyanın küçük olması bir kenara dursun, aynı şehrin içinde bile karşılaşmamıştım eski sevgilimle. ta ki bugün gelip, kedileri hasta olana kadar. karşımda annesi ve o kadar yabancı duran eski sevgilimi görünce içim acıdı. annesi ile olan sıcacık kucaklaşma, ona ise baş ile verilen soğuk bir selam... insan ne söyleyebilir ki bu konu hakkında? bedenim titriyordu ama belli etmemek için gülümsüyor kendileri ile az sonra ilgileneceğimi söylüyordum. üzerimi değiştirdiğim sırada sakinleştirdim kendimi bir nebze. evet, sıradan her gün baktığım hastalardan birinin sahibiydi vs vs. palavraları ile kendimi oyaladım. 1.5 senenin gecesi gündüzü birlikteydi, ben bırakın aileyi sülalelerinin gelini konumundayken iki yabancıyı oynuyorduk bugün. yüzlerimize bakmaktan çekiniyorduk ya da yılların neler değiştirdiğini görmek istiyorduk emin değilim. muayene faslı bitti, derse girmem gerekiyor diyerek ayrıldım yanlarından. öğrencilerin karşısında kaç kere gözlerim doldu ama tuttum kendimi emin değilim, bedenim amfideydi evet ama ruhum geçmişe saplanmış, o ana geri dönemiyordu. insan gerçekten bir defa aşık oluyor ve onu karşısında gördüğünde böyle paramparça mı oluyor? peki o neler hissetmişti? ona da biraz olsun koymuş mudur iki yabancı olmak? gibi sorular dönüp duruyor hala kafamda. bu görüşümden sonra kendimi ne kadar sürede toparlayacağım gerçekten çok merak ediyorum.
