kendisine daha önce yazmış olduğum ve kendisiyle çok uygun düştüğüne inandığım bir şiiri armağan etmek istediğim meleğim:
KÜÇÜK ŞEYLER
Minik bebeğim gel,
yanıma otur,saatlerce kal.
Tut elimi sıkıca,bırakma.
Gözlerini yum,uykuya dal.
Biliyorum korkuların var.
Anlayamadığın binlerce şey,
çevirmiş etrafını,
sarmış seni çepeçevre.
Ama yanındayım işte ben.
Biraz daha yaklaş yanıma,gel.
Sana anlatmaya çalışacağım
anlamadıklarını.
Ama soru sormana izin vermeyeceğim,
cevap veremem nasılsa.
Sen sadece koca dünyada,
bir sen,bir de ben varız zannet.
Gözyaşlarını,kalp kırıklıklarını,
umutsuzlukları,unutulmuşları
çıkar minik yüreğinden.
Şimdi uyumaya bak.
Biliyorum bir yalnızlık var içinde.
Onun için hemen uyumalısın.
Dünya daha aydınlık,
daha tenha
ve daha yaşanılır olduğunda,
seni uyandırırım ben.
O zamana kadar başında bekleyeceğim;
avuçlarımda minik ellerini sıkıca tutarak.
Söz.
