Bir gün arkadaşımla okuldan çıkmıştık . Arkadaşım bana , '' Ne yapalım ? '' diye sormuştu. Bende Maltepe'ye doğru yürüyelim demiştim. Birlikte şen şakrak giderken ,ta ki karşıma onu görene kadar. Bütün mutluluğum , sevincim yok oldu gitti. Tabi ki o da beni gördü ve bakıştık. Eski yaşadıklarımız gözümün önünden film şeridi gibi geçmişti. içimde bir buhran çökmüştü. Sevgili arkadaşlarım size bir şiir yazarak bugünlük bu kadar demek istiyorum.
Bir ayrılık bulutu gelip sarar dört yanı.
işte o an püskürür; karlı dağın volkanı,
Gözyaşına bakmadan içine alır canı.
Beden artık çaresiz, lâv gölünde yatandır,
Kurtuluş umuduyla çırpındıkça batandır.
Bir umut kalesinin yıkılırken son suru,
Yine kendinde arar masum kalpler kusuru.
Yangını söndüremez, gözyaşının billuru.
O kalp ki hâlâ yine sevdiğine atandır;
Gidende kusur bulmaz, kendisine çatandır.
