pek çok yerde şubesi olan bir kırtasiyeye girdim dün. ihtiyacım olan ıvır zıvırı aldıktan sonra kasaya yöneldim. malzemelerin paketlenmesini beklerken soldan birisi yaklaştı. flash disk var mı diye sordu. var dedi kasiyer. ne kadar diye sordu abi. tam hatırlamıyorum 12 tl civarında bir fiyat söyledi. daha küçüğü, düşüğü var mı gibisinden bir şeyler sordu. yok dedi kasiyer. abi bu sefer utana sıkıla indirim oluyor mu dedi elindeki -çocukların bayramda aldığı, elinden bırakmadığı, sıkı sıkı tutulmaktan kırış buruş olan paralar gibi olan- 10 tl yi gösterip. kasiyer ise doğru düzgün abinin yüzüne bile bakmadan son derece itici bir tavırla yok yok olmuyor olmuyor dedi. abi ne cevap verebildi ne gidebildi. o sırada aklımdan ne kadar eksik var abi ben vereyim demek geçti ama bir yandan da abi rencide mi olur diye düşündüm. ben bunlara dalmışken abi gidiverdi. öyle kötü hissettim ki kendimi aldıklarımın parasını bile bir türlü ayarlayıp veremedim.
tamam elzem bir şey de değildi ama abi almak zorundaymış gibiydi işte anlayıversen ne olurdu sanki. yetmeyen kısmı sen ver demiyorum. sen de orada bir çalışansın ama karşındakine insan gibi muamele etmek de mi elinden gelmiyor be. sırf giyim kuşamı biraz eski görünümlü diye neden o muameleye layık görüyorsun abiyi. suratına bile doğru düzgün bakmadan gitsin diye geçiştiriyorsun. o an ben utandım senin tavırlarından sen hiç mi sıkılmadın be.
