ister hoşunuza gitsin ister gitmesin yadsınamaz gerçektir. realistler bir konuda haklıdır insan ölünceye kadar kimseciklere aşık olamaz bir kimseye karşı duymakta olduğu aşkı, onunla geçirdiği zamanla ve ona dokunduğu miktarda azalacaktır. ilk günler birbirlerine sımsıkı sarılıp uyuyan yeni evlilerin 10 yıl sonra yine aynı şekilde sarıldıkları kaç binde bir görülmüş?
aşk insanda hep dirilmesi potansiyel bir duygudur ve karşıda net bir kişi yoktur aşk için. a kişisini seversin sonra biyolojik olarak ona karşı olan aşkın bitince b kişisi ister aşk. işte burada senin için yollar ikiye ayrılır ya ona izin vereceksin ve o b kişisini bulacak yada izin vermeyeceksin ama aslına bakarsan o izin vermeni istiyor.. işte evlilik burada devreye giriyor ''hayır'' diyor ''o aşka izin verme hep öyle ölü kalsın'' işte bu yüzden aşk evliliği sevmez evlilikte aşkı sevmez bu ikisini zorla aynı eve sokmaya çalışmaktansa aşk yakıtının bitmesi ihtimaline karşın ''sadakat, kafa benzerliği, zevk benzerliği'' gibi ek yakıtları olmalı insanın. kuru kuruya aşk ile evlenenler sonradan bir birine düşman olacak iki farklı kavramı aynı pembe panjurun ardına sakladığından ne kadar haberdarlar?
