yokluğun ve imkansızlığın içinde bile çareler bulan ve bir şekilde hayatını devam ettiren, okuyan, saygı duyulacak kişilerdir.
bolu dağı yolunu, haftanın 3 günü, gidiş- geliş kullanırım en az. çok otostopçuya rastlarım ama arabaya herkesi almam. alamam.
neyse efenim,
bugün eli yüzü düzgün, öğrenci! oldukları her halinden belli iki kişi aldım arabaya.
- hayırdır gençler?
+ abi beş kuruşumuz kalmadı dolmuşa verecek, yolunun üstü zaten götürüver bizi.
dediler.
- atlayın.
teşekkür minnet bindiler. sordum.
- yanlış anlamayın gençler ama öğrenci dediğinin cüzdanında zor zamanlar için en az bir dolmuş parası olmalı.
+ abi kızlar pastahane diye tutturunca, son kuruşu da tatlılara verdik.
kızamadım da ibnelere.*
ben ki aynı durumda kalıp, 9 kilometre yol yürümüştüm.
biraz daha sohbet muhabbet,
- olum bari çabalar boşa gitmesin? pis pis sırıtarak.*
+ o iş garanti abi.
neyse efenim 5 km sonra indiler.
teşekkür, minnet, sağ ol, eyvallah falan vedalaştık.
sonuçta hayra girdim.*
1 km gittim.
lan!
bugün pazar olm. ne okulu?
2. km de aklım başıma geldi. sanırım '' o iş garanti abi'' cümlesindeki gizli özne bendim.
adamlar beni ayakta kandırdılar. ( yumuşatılmış hali).
olsun.
hayra girdim.*
