Lisedeki bir günüm full fakirlik düzenine kurulmuş gibiydi sabah evden çıkarken 1.5 liram vardı onu da okula gitmek için harcadım ve indiğim durakta tüm sevmediğim arkadaşlararım eski sevgilimde dahil olmak üzere ama tabi o zamanlar evdekiler içtiğimi bilmediği için 8-9 saat sigarasız kalıyordum fena halde bir duman da olsa çok iyi gelecekti ve eski sevgi seksi bir bakış atarak bir dal sigara istedim oda burun deliklerini büyüterek bir bakış attı ve buyur dedi tabi babası tekel sahibi olduğu için uzattı marlboro lightı eyvallah diyerek uzaklaştım sigaramı içtim okula girdim sınav vardı tabi o gün tabi bende de kalem silgi hiçbirşey yok tenefüste herkesten kalem istedim şans bu ya kimsede yok alt sınıflardan bi çocuğun elinde kalemi gördüm verirmisin dedim dinlemedi bende huyum olmasada yürütmek zorunda kaldım sınavı olduk ve öğlen arasında acıkmaya başladım tabi para yok kantine 100 - 150 lira borç borcu dönem sonu iki senet yaptık neyse yemek yemedim öğlen arasında 5 ve 6 beden dersi ac karnına oynadım bi baktım 10 A sınıfı pasta börek kek kısır ne varsa yapmış almanca dersinde toplanmış yiyorlar Almanca öğretmenimizin ısrarının üzerine gittik bizde en önde ben gidiyordum ve hunharca daldım çıkarkende arkadaşla beraber iki kola yürüttük sınıftan kendi sınıfımızda da onları içtik okul çıkışı tarih öğretmenimden 2 lira para istedim dönüşte 2 lirayı harcamaya kıyamadım buraya kadar beleşe gelmişim burda bırakamam dedim ve başladım otostop çekmeye sanırım yanımızdaki arkadaş yoldan geçen taksiye ters hareket yapmış adam ileriden çocuğu dövmeye geldi taksici ekmeğimizden mi edicen lan bizi diyerek hunharca vurmaya başladı ama yılmadım tam arkasından beyaz fiat linea durdu bitane adam çorluya gidiyormuş bizi de bıraktı silivride ardından hocadan aldığım iki liraylada ne etinden yapıldığını bilmedim dönerlerden ayransız olmak şartıyla bi güzel yedim arkasından eve .
Yaa böyle işte vesselam öğrenci insan engel tanımıyor umarım benden de beterleri vardır Allaha şükür o günleri yaşatmadı rabbim en kötülerinden biriydi hiç unutmam .
