içinde bulunduğum durumdur. gün geçtikçe etrafımdan soğumamla pekişiyor. önce okul sonra iş hayatından kendisini dışlıyor insan. bir tık ilerisi dostlar ve aileyi kapsıyor. önceleri yapılan aktiviteler zevk vermemeye, saçma gelmeye başlar. toplumdaki 10 kişiden 9'unun modern hayatı kabul ettiği gerçeğini düşünürsek yalnız kalıyorsun ister ister istemez. hayat ve ölüm arasındaki çizgi oluyor bu zamanda. alıp başınıı şehirden gitmek istersin türkiye'de yaşadığın akla geliyor vazgeçiyorsun. gittiğin yerde dış görünüşün anadolu insanı gibi değilse yargılanıp hor görülürsün.düşüncelerin onlarla uyuşmazsa yapmadıklarını bırakmazlar. diyelim ki bunları aştın bu sefer o güzelim araziler imarı açılır yanı başında bi avm ya da otel görürsün. takım elbiseliler gelip seni oradan yaka paça sürükler ve mecbur kalırsın tekrardan şehre dönmeye.
not: istanbul gibi mega kentte yaşıyorsan iyice sıçmışsın demektir.
