Benim beş altı yıl önceden sevdiğim bi kız vardı. Ama bir türlü açılıp ona çıkma teklifi edememiştim.
Sonrasında okulun bitmesine bir gün kala mesajlaşırken meğersem oda benden hoşlanıyormuş ve bana çıkma teklifi etmişti anında kabul etmiştim. Sonrasında sabahlara kadar oturup eğlenmiştik. Ama yazın anneannemi ziyarete rusyaya gitmemiz gerekti ve aramızı baya açtı.
Faceten falan birşekilde iletişim kurduk ama bu bize yetmiyordu ve sonunda beni sevmeye çalıştığını ama düşündüğü gibi biri olmadığı arkadaş kalmak istediğini söyleyen bir mesaj geldi. O yaz gece gündüz uyumuştum acımı saklamaya çalışmıştım.
2yıla yakın bir süre kırgın bi kalple dolaşmıştım ama en azından şu anda mutlu diye diye kendimi teselli etmiştim.
2. yılın sonundada belki bi şans daha verir belki bir daha deneriz diye bu sefer ben teklif etmiştim ama bana en yakın arkadaşlarımdan biriyle çıkmaya başladıklarını benimlede artık bişey hissetmediğini söylemişti.
4 ay bide ondan yıkılmıştım. Ama bu sefer çabuk toparlanıp en azından şu halinle mutlumusun diye sormuştum oda hiç olmadığım kadar diğince, tamam dedim.
Umarım mutlu bir hayat sürersiniz diyip o sayfayı kapatmıştım.
Yani kısacası berbat bir duygu, gerçek acı hissetmek istemeyenler aşık olmasın derim.
