insalanlara duymak istediklerini söylerseniz her zaman sevilirsiniz arkadaşlar. bunu toplumun her yerinde görebilirsiniz. en çok din adamları ve siyasiler kullanılır bunu. çünkü toplumu istediği gibi hareket ettirmeleri için onların suyuna gitmeleri gerekir.
Aslında insanlar doğruyu değil, duymak istediğini öğrenmek isteğini öğrenir. Diğerleri için kendinizi paralasanız sonuç yine değişmez. Duymak istemediklerini söylerseniz doğru olsa bile yine patavatsız olursunuz.
Birçok yerde karşımıza çıkar bu durum, örneğin: espri yapan arkadaşlar her zaman sevilir, bir film ya da kitap bizi ne kadar anlatırsa, bizim iç dünyamıza ne kadar uygunsa o kadar çok severiz.
Cemal Süreya çok iyi bir şair (eleştirmek benim haddime değil, eleştirmiyorum da) ama Cemal Süreya sürekli ölümü, hüzünlü konuları anlatsaydı bu kadar tanınmazdı. Ya da Kafkanın en bilinen sözleri Milenaya söyledikleridir, çünkü bu sözlerde kendilerin söylemek istediklerini ama istedikleri gibi söyleyemediklerini bulurlar.
