kabe deyim arkadaşlar upuzun bir sıranın içindeyim yavaş yavaş ilerliyor sıra. yanımızdan çeşitli hayvanlar geçiyor anlam veremiyorum. içim daralıyor sıradan çıkmak istiyorum çıkamıyorum. sonraları sıra ilerledikçe görüyorum ki bu bir idam sırası. sıradaki bütün insanlar teker teker asılıyorlar. neden diyorum kimse konuşamıyor yanımızdan geçen bir kişi bağırıyor, günahkarlarr. ne günahım var diyorum çok diyor. affedin diyorum yapmıycam bidaha olmaz diyorlar. sıra bana gelmeden uyanıyorum bir şekilde sanki üstümden tır geçmiş öyle yorgun öyle bitkinim. o gün tövbe ediyorum herşeye uzun sürmüyor. rabbim affetsin.
