Beşiktaşlıyım ben. dolayısı ile alex mağdurlarından. adam bizi yıktı geçti, çuvalla gol attı. normalde hafiften de olsa gıcık kaparsın değil mi. yoo, öyle olmadı. futbolu muhteşem, golleri fantastik, sevinci abartısız, tahrik etmeden olunca batmıyor. neticede adam işini yapıyordu.
zaman içinde sıra dışı futbolculuğundan ziyade insan tarafı daha çok dikkatimi çekmeye başladı. hep ağır başlı, daima ölçülü ama en uygar şekilde tepkisini veren ancak asla uysal koyun olmayan bir profil gördük alex'te. başta biz onu soğuk, sadece mantıktan ibaret bir adam sandık. zaman içinde gördük ki hiç de öyle değilmiş. tersine alabildiğine duyarlı bir insanmış. taraftarlar, evinin önünde tezahürat yaparken alex'in duygulanış şekli onun bu güzel tarafını da ele verdi. sessizce başını eğerek, dudaklarını ısırıp mahcupça el sallamıştı. keza heykelinin açılışında.
çok yabancı futbolcu geldi, gitti. türkiye ile kulübü ile bağını bu kadar muhafaza edenini görmedim. kimse bana bizim pascal'dan bahsetmesin. o Beşiktaşlılığı ve bu ülkeyi bir güzel sömürüyor. van hoojdonk da iyi adamdı. geldi gitti ama hep profesyonel vesilelerle. alexten dolayı Fenerbahçe'ye imreniyorum. hayır kıskanmıyorum sadece imrenmek benimki.
tanım olarak şu söylenebilir, insanın çocuklarına rol modeli olarak gösterebileceği kişi. çocuk ister piyanist, ister kasiyer, isterse avukat olsun. önce işini iyi yapsın, kendisine ve çevresine saygısı olsun, alçak gönüllü olsun. budur.
