bir savaş; kızıla boyandı dağlar
insanlığın hüznü karıncalarda
bir alemdar bayrağı düşürüyor elinden
bir başkası alıyor, davranıyor yel gibi
bir adam iki bomba çekiyor gözlerinden
bozguna uğratıyor metalik gölgeleri
yık asker, kalbinin duvarlarını
asıl o cephedir seni öldüren
yık, bir kapı açılsın aydınlığa yeniden
ve yeniden hesabı görülsün karanlığın
umut kuş tüyüdür şimdi
uçuşuyor aykırı bacalarda.
