egosu boyundan beş karış yukarıda, ağzı iyi laf yapan, bu sayede insanları kendine hayran bırakan, aslında, uzaktan davulun sesi güzel gelir hesabı, bilmeyenleri kendine hayran bırakan, gerçekte boş teneke örneği, bol keseden çok ama boş ses çıkaran, hava basmaca tiplemesi. ajitatör kişilik, motivasyon ustası.
askerliğine diyecek yok, belki iyi asker, iyi komutan görüntüsü veriyor olabilir, ama hepsi bu. gerçekte kazın ayağı o kadar değil işte. asteğmenleri adam yerine koymaz, sivil kafalı, başı bozuk diyerek, ezilesi böcek muamelesi çekerdi. kendine en küçük zararı dokunacak bir olayda ne emir verir, ne öne çıkar, sorumlulukları astlarına atar, puanları kendi toplar, bu nasıl kahraman böyle.
ayrıca bazılarının dediği gibi neden tümgeneralden daha yükseğe çıkamadığı esas soru değil, asıl soru, nasıl tümgeneral olabildiği olmalı. tuğgenerallik çok bile gelirdi herhalde. batı ordularında böylelerini en çok albay yaparlar herhalde. ya da başçavuş.
dediğine ve yazdığına göre, leş toplamazmış... düşmanın kim olursa olsun, öldürdükten sonra, artık ondan sana zarar gelmez. o öldürdüğün kişi artık sadece ölü bir insandır. insana leş muamelesi yapmak, ortada bırakmak hak değil, adil değil, şık değil. adamın canını almışsın zaten, daha ağır ne cezası vereceksin. bu kin, bu nefret niye. ölmüş adam zaten anlamaz bu yaptığını, ama onun eşi dostu ailesi, içinde biraz kalmışsa belki sevgi kırıntısı, onu da nefrete çevirmekten, nefreti ise en derin nefretlere dönüştürmekten başka neye yarar ki bu yaptığı.
işte şimdi hala bitmiyor bu öfke bu nefret. gittikçe açılıyor uçurmlar arada. bu yanlış politikaların mimarları ise çıkmış hava basıyor topluma, yürek soğutuyorlar. başka yararı oluyor mu bu şişinmelerin, acaba diye sormak gerekmez mi.
biz türklerin en büyük özelliği nedir, unuttuk mu...
türkler savaşta düşmanı ile en vahşi şekilde savaşır, dehşet salar, kafa koparır, gaddarca saldırır. ama düşmanını öldürdükten sonra, ölmüş kişi en azılı düşman da olsa, artık ölüsüne eziyet etmez. çünkü hem müslümanlıkta hem de türklükte ölüye eziyet günahtır ve ayıptır.
bunu bu generale biri hatırlatsaydı keşke.
edit: her toplumun kahramanlara ihtiyacı vardır. kahramanlar toplumun kendine güvenini arttırır, gururunu yüceltir.
ama gerçek kahramanlar kendi anlatıtıkları ile değil, yaptıklarının görülmesiyle, duyulmasıyla, dilden dile nesilden nesile anlatılmasıyla kahraman mertebesine yükselirler. yoksa olay avcı hikayesi düzeyinde kalır ki, bu da pek şık değildir. ayrıca kiminde olduğu gibi "türkiye seninle gurur duyuyor" demekle de kahraman olunmaz.
