geçenlerde anaokulunda karşılaştığımdır. nöbetçiydim o gün, yeni gelen çocukların montunu çıkarmasına ayakkabılarını giymelerine yardım ederiz filan. bir çocuk geldi 4 yaşında başında yazma var, velisini gözlerimle aradım ama bulamadım bu minicik kız da her bir hareketinden sonra başındaki yemeniyi düzeltmek zorunda kalıyordu. ben yıllarca bu zihniyetin içindeydim o minik kızın ileride neler yaşayacağını en iyi ben bilebilirdim. pandiflerini giydirip montunu astıktan sonra eğildim baktım yüzüne -hep gülümsüyor gözleri kocaman o kadar tatlı bir kız ki- sıkıyorsa bunu çıkarmamı ister misin dedim. hayır babam çıkarma diyor dedi ve sınıfına koştu.
o an düşündüm de yani bu iş için, allah rızası için tesettüre girmek için önce insanın aklının ermesi lazım. bu işi çevresinin etkisiyle değil hür iradesiyle yapması lazım. ağaç yaşken eğilir lafıyla bağdaştırılacak bir şey değildir bu.
