ben bu rüyayı kendime kaç kere uyudum ? bu riyayı kendime kaç kere duydum? inanmadım.
gözlerimin ufka takılan noktalarına sıvanan ıslak bir karanlık hissi ile toza boyanmış kirli ve pis bir havanın gri bulutu içinde kendime kaç kere kustum bü rüyayı, olmadığını.Ömrümüz hiç bilinmeyenli bir denklemdi ve hangi değerin yerine ne koysam sonuç hep sıfıra varıyordu ya ,ben buna şaşırmamayı da öğreniyordum işte sayende kim bilir bu soruyu da kendime kaç kere sustum.Garip bir ikiyüzlülüktü içimdeki tek perdelik oyun ve mesleklerimiz sufle yapıyordu, "tercihlerimiz" doğaçlarımız ve yeteneklerimiz kadar bu yüzden yaşamak sanatın kendisiydi sahnedeki özgürlüğümüzdü... ne zaman ki birlikte sahne aldık hemen kapansın istedim perdeler üstümüze, örtülsün.ancak tek kişilik dikilmiştir bazı insanların perdeleri -hayatları gibi mesela-...perdelere sığamadım affet. ben artık gözlerimi senin olmadığın rüyalara kapatıyorum.
