"Anneler ölümsüzdür bilirdim, sen hastahaneye yatana dek. Sadece grip olursun geçer sanmıştım. Kendine bitki çayları yaparsın, evi çirkin çay kokularıyla sararsın sanmıştım. Ne zaman geçer giderdi o kokular evden, o zaman anlardım iyileştiğini
Şimdi 4 gündür bu ev sen kokmuyor, senin çayların kokmuyor, senin olmadığın evde bana yabancı geliyor anne.
Hiç bi zaman senin ölebilme ihtimalini düşünmemiştim. Bu düşünce beni zora sokuyor. Yutkunmak her defasında zorlaşıyor şimdilerde, boğazım düğümleniyor. Zaman zaman seni kırdığım için kendime her zaman küfrediyorum şimdi. Senin eksikliğini hissetmek istemediğim tek şey.
Ben bu acının ne olduğunu bilmek istemiyorum. Beni bırakma.." diye anneme 3 sene önce yazmıştım, şimdi iyi çok şükür.
