Nasıl anlatacağımı dahi bilmiyorum. Şöyle bi düşününce belki bi itiraf bile değil ama gecenin bu saatinde içimde kalsın istemiyorum. Birilerine anlatmak istiyorum, anlatacak kimsem yok. Bende buraya iki satır yazıyım, belki çok yakın hissettiğim birisine anlatmış gibi hissetmem ama gün gelir okurum, hatırlarım.
Çok büyük bi teoman hayranıyım. Tüm stüdyo albümlerini aldım, dinledim, söylediği şarkıların yarısından daha fazlasını ezbere söyleyebilirim. Ama hiç bi konserine gidemedim. Belki gençliğimdendir belki bi gençlik hevesidir ama en büyük hayalim 20lik jb ve elimde söndükçe yenisi gelen bi sigara, yanımda aşık olduğum kadınla konserine gitmek, yakından görmek, canlı dinlemek.
Hoşlandığım kızı eskiden beri tanırım. Şu an üniversite okuduğumuz için ayrı şehirlerdeyiz. O istanbul'da, ben bartın'da. Her neyse, belki bilenler vardır 6-7-8 mayıs itüfest ve 7mayısda teomanın konseri var. Bu günden her şeyi ayarladım, memur çocuğuyum istediğim her şeyi yapamıyorum ama yol parasından giriş ücretine harcıycağım paraya kadar her şeyi ayarladım. En büyük hayalimi gerçekleştirmek için tek eksiğim zaten istanbul'da olan hoşlandığım kız. Çok fazla belli etmeden festival tarihine denk gelen günlerde perşembe ve cumaları okula gitmezsen ne olur, devamsızlık sıkıntısı falan muhabbeti açtım. O tarihlerde okuduğu üniversitenin gezi koluyla farklı bi şehire gideceğini söyledi. En büyük hayalim tek cümleyle, gerçekleşemeden yerle bir oldu.
itiraf: Hoşlandığım kıza "seni seviyorum ve en büyük hayalimi gerçekleştirirken yanımda senin olmanı istiyorum" diyemeyecek kadar pasif, gereksiz, aptal bi insanım. Bu aq hayatında her zaman kaybeden taraf oldum ve anladım ki gelecekte de hep kaybeden taraf olarak kalıcam. Böyle hayatın amına koyayım.
Yaşanan bazı olaylar ve düşüncelerden sonra gelen edit: Dostlar. Ben, bu kıza olan karşılıksız aşkımı yendim. Bu aşkı çektim çıkarttım kalbimden. Artık ona aşık değilim.
