vazgeçmek için yeterli bir sebeptir. hiç kimse kendinizi parçalamaya değmez, sizi anlayan birini bulunca görürsünüz bunu, zaten inandıramadığınız biri ile olsa da olmuyor, farklı bir hayat görüşüne sahip olduğunuzu anladığınız an samimiyet "var mı var" durumuna kadar düşüyor yani çıkar ilişkisi gibi, aslında sevmiyorsunuz doğanın getirdiği bir üreme iç güdüsü o.
yani sizi anlayan birini bulun anlamayan biri işinizi görmez, zaten ilk fırsatta gider ve ne derseniz deyin duvar gibidir.
