en çok canımı yakandır. onun bi yerlerde ailesi ile mutlu olduğunu düşünmek, kendi hayatını yaşıyor olduğunu bilmek kadar zoru yok sanırım. canın yandığında, üzüldüğünde arkanda bi babanın olmadığını bilmek daha da yıkar insanı. ayrıca kız çocuklarının babaya olan düşkünlüğünü gördükçe imreniyorum baya baya.
