sessiz kelimelerle birşeyler demektir, o birşeyler ki kimse duymaz onları dile düşmedikçe. nedeni olması gerekmez, ders notu değildir sadece, veya bir yazarın-şairin kaleminden çıkan. belki bakkalın veresiye defterindeki ahmet beyin 20 liralık borcudur, belki yanındaki kıza uzattığın peçetedeki seni seviyorumdur. bir ihtiyaçtır yazmak evet, arşimetin evraka! sı gibi bulmak birşeyleri. başkalarının duyması da önemli değil, görmesi de bazen, kendi iç dünyana seslenişin olur bazen yazmak günlüğüne.
belki tanrının seslenişiydi yazmak, ve o yüzden ilk önce oku demişti. tüm herşeyin başlangıcıydı, sağır-dilsiz-ama ayırmıyordu öyleki elleri olmayanlar ayaklarıyla yazıyordu hala inadına.
altı üstü buydu yazmak galiba, içinden geçeni söyleme isteği.
