Arnavut taş kaldırımlı sümbüllü sokağın köşesindeki eve yanaştıkça iğdeyle hanımeli kokularının birbiriyle yarıştığını duyardı burnum. Mevsimine göre envai çeşit çiçekler, meyveler olurdu, her renkten her tattan. Güneşin yumuşacık sıcak ışıkları altında renklerin en güzel tonunu gözlerimden içime akıtırdı. Güllerin kokusu burnuma geldiğinde kadife yapraklara dokunmuşum gibi bir his bırakırdı. Bahçe kapısından girdiğimde gülümseyerek beni kucaklamaya gelir, çam ağacının altındaki sedirde çay keyfi yapmak için yaktığı semaverin kokusu çiçek kokularına karışırdı. bütün çiçekleri severdi ama en çok hercai menekşeyi severdi rahmetli, hercailerin kokusunda seni hissediyorum babaannecim, Hercai mevsiminde bu dünyadan göçüp gittiğinden beri bahçendeki hiçbir çiçek güzel kokmadı benim için bir daha.
yıllar oldu ama aklıma geldiğin her an gözlerim doluyor.
