geçen harıl harıl entry giriyorum, biri geldi. pos bıyıklı, iri yarı bir amca (adı hamzaymış sonradan öğrendiğim kadarıyla..)
"yeğenim, sen şu kenara ayrıl şöyle.." dedi. ayrıldım. biraz da heyecanlandım açıkçası. öyle ya, sonunda yazdığım harikulade entryleri biri fark etmiş, beni kenara ayırmıştı. bu iyi bir şeydi. farklı muamele görecek, belki de populer olcaktım.
"hayırdır dayı, ne iş?" dedim. cool takılmak adına pek de yüz vermemeye çalışıyordum; ama içimdeki merak beni kemiriyor, "hadi dayı öv beni!" dememek için kendimi zor tutuyordum.
"bekle sen." dedi, bekledim. yaklaşık 5 dakika sonra yüzlerce olmştuk. dayı herkesin yanına gidiyor, kenara ayırıyor, sanki bundan zevk alıyordu.
sözlükte bu kadar kaliteli yazar olacağını tahmin etmiyordum. çünkü her gün eleştiriliyordu sözlük, demek ki bu kötü bir şeydi. hepimiz burada hoş sonuçlanmayacak olaylar için toplanmış idik gibi görünüyordu. sustum.
"hepiniz siktirin gidin, deyyuslar, şeytanın evladları.!!" diye başladı dayı ve önümüzdeki 10 dakika boyunca aralıksız sövdü. bazı sivriler karşılık vermek istedi. bense yine sustum.
o devam etti: "bundan sonra kısa yazan yazarlar sözlükten atılacak!" dedi. şaka değildi, ciddi görünüyordu. ekledi:"sıra bkz yazarlarında.. "ayrılın şöyle" deyip yine sözlüğe daldı dayı.
bkz yazarlarını toplamıştı. arada bir de gelip bize "siz hala burda mısınız?" diyordu. nereye gidebilirdik ki?
bkz yazarlarına da fırça attıktan sonra, onları da kovdu. şüphesiz ki bu da kötü bir şeydi, şaşkındık.
dayı durmuyordu, gözü dönmüştü. "sıradan eylemlere ayar veren başlık açanlar, ayrılın şöyle.." dedi. sonra bu tuhaf eylem, sözlükte sadece dinle ilgili yazanlar, sadece siyaset konuşanlar, en ciddi başlıkların altında bile geyik çeviren yazarlarla devam etti de etti. herkes bir kenara ayrılmış sözlükten atılmıştı.
sonradan öğrendik ki bu dayı deliymiş. zamanındaa (teee küçükken) bunu kısa yazan yazarlar düzmüş de ondan böyleymiş.. o gün bugündür kendi istediği gibi bir sözlük yaratmak, alemin yazdığına karışmaktan başka bir iş yapmazmış. hem bu şekilde dikkat de çekermiş. ama kimse buna elleşmezmiş de, çünkü diğerleri onun da ayrı bir tat olduğunu bilirmiş.
biz de ilk duyunca inanamadık. vay be dayı, demek düzdüler seni dedik.. ortamıza aldık, ateş yaptık. hemen her ihtimale karşı yanımda taşıdığım gitarı çıkardım. beraber şarkı söylemeye başladık. çok eğlendik.
yani demem o ki, bundan sonra hamza dayı size gelip "yeğenim ayrıl şöyle.. sen şöyle yazıyon böyle yazıyon git.." derse umursamayan, şöyle bi sırtını sıvazlayın, "hee hee" deyin, iki de pışpışlayıp gönderin, sevaptır.
