ancak varlığı kanıtlanabilecek bir şeyin var olmadığının kanıtlandığı iddiası gibi komik bir safsata olarak değerlendirilebilecek kanıtsallar.
ruh meselesini anlaşılır şekilde anlatmaya çalışırsak; kelime anlamı olarak bir şeyin ruhu, o şeyin özü, manasıdır. yani ruh, öz veya mana olarak tarih edilir. bir yazının ruhunu anlamak, o yazıda asıl anlatılmak isteneni anlamaktır. bir resmin veya şarkının ruhunu anlamak ise, o eserin ne anlatmak istediğini anlamaktır. dolayısıyla biraz daha geniş manada ruh, bir şeyin görünenin dışındaki, görüneni kapsayan veya kapsamayan, daha öte manalara gelen asıl manasıdır.
islam felsefesine göre her şeyin bir ruhu vardır. klasik ruh tanımıyla bu ruh tanımını çakıştırmak amacıyla örnekler üzerinden incelenirse; bir aracın ruhu, klasik manada o aracın amacı, manasıdır. bir araç bir mekanizmadır, sizi bir yerden alıp başka yere götüren bir metal ve plastik yığınıdır. aracın ruhu sizi bir yerden alıp başka yere götüren şeydir. aracınızın birkaç parçası değişirse fakat aracınız hala çalışıyorsa, bu taktirde aracınız hala aynı görevi ifa etmeye devam eder. bu da, aracınızın hala aynı manaya geldiğini, hala aynı amaçla kullanıldığını gösterir. yani aracınızın ruhu olduğu yerde durur. ancak aracınız hurdaya çıkar ve kullanılamaz hale gelirse, bu durumda bu araç kullanılamaz, görevini yerine getiremez. dolayısıyla klasik manada ortada aracın ruhu kalmamıştır.
şimdi konuyu insan üzerinden değerlendirelim:
klasik manada bir insanın ruhu, o insanın amacı, hedefleri, karakteri, davranışlarıdır. bir insan öldüğünde, mana olarak yerine getirmesi beklenen yeme, içme, yürüme, konuşma, sevişme, ibadet etme gibi ruhuna ait eylemlerin hiç birini yerine getiremez. bu nedenle artık aynı insan aynı ruha sahip değildir. din de bu durumu ruhun insandan ayrılması olarak tanımlar.
dolayısıyla ruh kavramı vardır ve klasik ruh kavramıyla dinin tanımladığı ruh kavramı örtüşmektedir. iddia çürütülmüştür biiznillah.
