Şimdi ne kadar zaman geçmiş ve ben olması için dua ettiğim, yalvarıp yakardığım şeye sahip olmuşum. Hep dönsün istiyordum. Döndü. Şimdi yanlış anlamayın bir sürü günaha girip de dönmedi. Merak etti, görüşmek istedi karşı karşıya geldik ve unuttuk her şeyi. Bir daha da uzak kalamadık. Ama o hala aynı, ben hala aynıyım. Takmam dediği şeyleri takıyorum, takmaz dediğim şeyleri takıyor. En küçük olaylardan kavgalar çıkarıyoruz. Ben bazen çok şey bekliyorum, o bazen hiçbir şey yapmıyor. Şimdi ben yine bir bitiş çizgisindeyim. En son kavgamızda Ankarada sokak ortasında birbirimize bağırıyorduk. Kırk kere yapma artık dediğim halde aldı kolumu tuttu sımsıkı. Tüm parmaklarıyla yüzümü kavradı. Sıktı. Avucunun içini ısırdım sertçe. insanlar geldi yanımıza. Koşarak kaçtım. Sonra yine bir araya geldik. Çok seviyorum. Biliyorum o da seviyor. Çok bunaldım artık ama. Zarar veriyor bu ilişki bana. Yıpratıyor beni. Bunu düşündüğümde dahi gözüm yaşlarla doluyor ama başka çare de gelmiyor. Sadece ruhsal değil fiziksel de zarar veriyoruz birbirimize. Ne yapsam bilmiyorum. Bir çare be sözlük.
