Şu an şu odada şu evde hayatımın herhangi bir yerinde hiç kimse olmasın istiyorum sözlük. Şu yazdıklarımdan başka hiçbir şeyim olmasın. Kendime yalnızlığımla acımak anlaşılamamakla yakınmak bugüne kadar çok kolaydı. Kendimi iyi ve kötü görmek, bizzat iyi ve ya kötü olmak çok kolaydı. Artık bana biraz ben lazım çünkü kalmadı. Sevdiğim adamlar, kendime biçtiğim roller, inandığım insanlar, inandırdığım insanlar beni bu karanlık odaya getirdi. Kendime sözler vermek istemiyorum göğsümün içinden ruhumun çıktığı günü hayal etmek istemiyorum. intihar etmeyi bir kez daha denemek istemiyorum. Yaşamak da istemiyorum. Suçlu olmak ve ya masum olmak bu iki durumu ortaya çıkarabilecek herhangi bir şey yaşamak istemiyorum. Sevmek istemiyorum. Arkadaşlık kurup beni tanıdıkça uzaklaştıklarını seyretmek istemiyorum. Bir adamın bir kadını aldattığı kadın ve ya aldatılan kadın olmak istemiyorum. Ne istiyorum? Bilmiyorum. Susmak istiyorum bütün zamanların kırıldığı bir anda evrenlerce susmak... Kırılmamak kırmamak. Kendi elimle yaptığım duvarlara küfretmemek. Bir kaç kitap okuyup bir kaç yazı yazmak ve kimseye beynimin değirmenlerinde neler döndüğünü anlatmamak.
Çok hata yaptım hissediyorum. Kesilsin sesim herkes yaşadığımı unutsun. Ben bile. Rüyalarım insanların beni sevmesiyle başlamasın. Mükemmel değilim ve olmayacağım. Bir avuç delilik hepsi. Bir nesil ölüm. Bir küçük not defterine sığmak adlı hayatımın ilk gününde mutluluktan veya mutsuzluktan bahsetmeyecegim. Kendimi ironi veya yanılgı zannetmeyeceğim. Hoşçakalayım
