Gunlerdir çok mutsuzdum sözlük. Sürekli bi depresyon hali, dokunsan ağlayacakmış gibi. Bugün eve dönerken yine o mutsuz, melankolik, bitap düşmüş halimle başım öne eğik yürürken abla diye seslenen birini duydum duydum ve başımı kaldırmamla önümden geçtiğim evin balkonunda 5-6 yaşlarında yanakları sıkılası, tatlı mı tatlı bi erkek çocuğu el sallamaya başladı. O minicik ellerini sallarken öyle kocaman öyle sıcak gülümsedi ki bütün mutluluğumu aldı yerine neşe bıraktı. Ben de o neşeyle en yakındaki marketten çikolata alıp yoldaki çocuklara dağıttım. Bir gülümsemeyle eski neşem geri geldi. Şimdi ben de birilerine gülümseyip onları mutlu etmek istiyorum. Eğer mutsuz birini yargılamak yerine gülümsersek tüm neşesi geri gelebiliyormuş. Küçük bir çocuktan aldığım bu dersi belki de hayatım boyunca hiç unutmayacağım.
