Son 5 yılda yaptığım gibi bu yıl da Festival'de sadece BELGESELLERE gittim.
Bu belgesellerden biri de MESSi hakkındaydı.
Farklı bir belgesel anlatım dili oluşturmuşlar:
Canlandırma var... Dökümanter arşiv görüntüleri var. Ama ana eksen, bir lokantada sohbete oturtulmuş insanlar: Bu insanların hepsi Messi'yi tanıyorlar. Ya antrenörü olmuşlar; ya takım arkadaşı, ya mahalle arkadaşı, ya da kardeşi... Her masada bir Messi sohbeti var. Yönetmen, Messi hakkındaki belgeseli, bu masalarda Messi üzerine yapılan sohbet görüntüleri üzerine kurmuş.
Messi, hani her attığı golden sonra iki parmağını gökyüzüne kaldırıp, bakışlarını gökyüzüne diker ya... Ben onu "tanrıya şükür" sanıyordum. MEĞER, parmaklarını gökyüzüne kaldırıp gökyüzüne bakarken ANNEANNESiYLE konuşuyormuş. Ona DÜNYANIN EN BÜYÜK FUTBOLCUSU olmanın yolunu açan, bu hırsı veren ve 11 yaşındayken kaybettiği anneannesiyle konuşup, gollerini ona armağan ediyormuş.
Tam belgeselin finalinde gösterilen bu detay, doğrusu benim de gözlerimi yaşartmadı değil. https://www.youtube.com/watch?v=5gaFaYAlSaw
