kendi adıma katılmadığım önermedir, sene 2004 şimdiki eşimle bir ayrılıp bir barışan dönemdeyiz, o dönem kendisi üniversitede bende askerden yeni gelmişim. bir akşam onu yemeğe davet ettim, ben rakı içiyorum kafam biraz iyi gibi oldu, aramızda şu diyalog geçti ;
ben: canım, böyle saçma sapan bir ilişkiden sıkıldım ben, adam gibi çıkalım artık.
eşim: ben bu saatten sonra çıkmam senle
ben: o ne demek ya, görüşmek istemiyorsan neden geldin buraya
eşim: anlamadın sen, ben ciddi bir şey olsun istiyorum.
ben: evlenmek gibi mi?
eşim: evet şükür anladın.
ben: iyi o zaman git sizinkilere söyle, isteyelim seni haftaya.
eşim: oha ciddi misin, şaka mı bu.
ben: ciddiyim ciddi, yemin ederim.
eşim: seni çok seviyorum.
ben: bende
akşam evde babaya söylenir, sonra o dönem almanya' ya ziyarete giden annem apar topar çağırılır ve 3-4 gün içinde yüzükler takılır.
edit: hayatta hep ani kararlar alan bir adam olmuşumdur, bir çok hata yaptım bu sebeple ama bunu hiç bir zaman hata olarak görmedim.
