Bizzat kendim olarak anlatayım.
Annem ve babam ben 9 yaşındayken ayrıldı, velayetim anne tarafına verildi. Bu süreç içerisinde mahkemeden para kapmaya ve annemi elinden geldiği kadar üzmeye çalışan 1 adet baba birey ve baba bireyden çok daha az manyak olan anne bireyle uğraştım. Anne birey genelde küçük çocuğun üzüntüsünü dindirmeye çalışan masum kadın, baba birey çocuğa mahkeme hakkında bık bık tonlarca laf anlatan manyak adamdır. Sonra babanın çocuğu alacağı haftasonları mahkeme tarafından belirlenir, baba izin vermediyse veya o haftasonu illaki gelecekse hiç bir yere gidemezsiniz, tüm planlarınızı iptal etmek zorunda kalırsınız. Ayrıca küçük çocuk yaşıtlarına göre daha erken olgunlaşır, hatta tavırları ve davranışları sayesinde sınıfın ablası/abisi bile olur.
Küçük çocuk bir ablaya/abiye sahipse, mesela küçük bireyimiz anne tarafında kalıyor ve bir abiye sahipse abiyi baba, baba tarafında kalıyor ve bir ablaya sahipse ablayı anne olarak görecektir. Ben bu bahsettiğim grupların 1.sinde yer alan küçük bireyim evet. Çocuk yıllar boyunca dışarıya en çok gülümseyen, ama hep içi kan ağlayan birey olacaktır. Ya içine kapanır, ya da tam bir deliye dönüşür. Yani büyük bireyimiz (abla/abi) 13 yaşın üstündeyse olayı rahat atlatırken, küçük bireyimiz normal bir birey olmakta zorluk çekebilir.
