dün doğum günümdü.hiç sevmediğim bir şehirde,tek başıma geçiricem,kimse beni aramıcak diye bunalımlara girerken anlık bi kararla ailemin yanına geldim,sadece bir arkadaşıma geldiğimi söyledim.gündüz 8 yıllık bir arkadaşımla buluştuk.2 yıldır görüşmemiştik, oturduk,konustuk o kadar çok şey yaşamıştık ki 2 yılda.eski arkadaşlarımla ne zaman buluşsam bir garip oluyorum, ne kadar değişmişiz diye sorguluyorum.sana hediye alacaktım ama alamadım, 2 yılda bedenini tutturamam dedim,maşallah kendine iyi bakmışsın dedi kendi dökülen saçlarına bakmadan.anladım ki,insanın gözlerinin gülüşü hiç değişmiyor.
akşam haber verdiğim tek arkadaşımla buluşup,doğumgunumu kutlayacaktım.aynı arkadaş grubumuzda en sevdiğimle 4 aydır görüşmüyorduk. hiç sebepsiz.birden bire çekmişti kendini benden.keşke dedim gelse,o kadar özlemiştim ki.o da olsa.ama gelmeyeceğine emindim. akşam bi baktım ki elinde hediyesi uzaktan gülerek geliyor. sen nerden çıktın dedim,doğumgununde yanına olmayacak kadar öküz müyüm ben dedi,sarıldı.o kadar özlemiştim ama asla belli etmeyecektim. ertesi gün 5te kalkıp almanyaya gideceği halde yanımdaydı işte. bir de kar küresi almış.kürenin içinde bir kız, dışında onu koruyan bir asker.bak bu sen bu ben dedi.üstünde de i love you yazıyor.sana söyleyemediğim şeyleri hediyeyle gösteriyorum dedi. hediyen batsin e mi dedim.pasta almıslar bir de,pasta kestik.ordan eğlenmeye geçtik.arkadaşımın sınavları olmasına rağmen geç saate kadar eğlendik.sonra arkadaşımın arkadaşları geldi yanımıza.kimin doğumgunuydu dedi, benim diye atladım. bi baktım, hiç tanımadığı birine hediye almıs.nasıl sevinmem. hiç kimsenin komplekse girmediği,beraber eğlendiği,dans ettiği,gecenin sonunda doğumgunun kutlu olsun diyerek defalarca sarıldığı insanların oldugu bir ortamda nasıl mutlu olmam.velhasıl,ne kadar umutsuzluğa kapılsan da, yüzünü güldüren insanların olması çok güzel.
