Çok kısa zaman önce benim de olduğum durum.
Bir yıl boyunca birine aşıktım. Ama çok yakın arkadaştık biz. Onunla sürekli kız muhabbeti yapardık, bir kere olsun beni ümitlendirecek bir şey yapmadı. Ben de hiç çaktırmadım. iki yakın arkadaş neler yapıyorsa onları yapıyorduk gerçi mersinde insanlar biraz da relaks davranıyor şakalaşmalar çok olur laf olsun torba dolsun o yüzden kimse kimseyi öyle hemen yanlış anlamaz. Benim hiç ümidim olmadı. Hiç benimle olacağını düşünmedim, hatta istemedim. Çünkü nasılsa yakın zamanda yine gidecekti. Kimin ilişkisi sürmüş öyle ömür boyu? Şu devirde çok zor o yüzden insan kaybetmek istemediklerine de çok fazla yaklaşamıyor.
O yüzden başka sevgilim oldu onlarla vakit geçirdim ama o her mersine geldiğinde yine bütün beynim onu diyip duruyordu.
Konuşuyoruz sürekli neden sevgilimin olmadığını neden biriyle mutlu olamadığımı. Birine platonik olduğumu söyledim. Konuşma aynen şöyle.
+ben bir yıldır birinden çok hoşlanıyorum ama arkadaşım olduğu için hiç açılmadım. Başkalarını sevmeye çalıştım.
-neden? Onun sana olan düşüncelerini bilemezsin ki biraz kendine güven rahat ol.
+ ben biliyorum kesin beni sevmiyor yani çok iyi arkadaşız hiç bana o gözle bakmadı zaten gözü hep başkalarında beni hiç görmüyor.
-nerden bilebilirsin ki? Hislerini belli etmediysen, belki o da belli etmiyor... Biriyle birlikte mi şuan sevgilisi falan var mı?
+bilmiyorum bu konuyla ilgili konuşmadık.
-abi sor o zaman bununla başla. En azından biri var mı onu öğrenirsin.
+emin misin sorayım mı?
-sor.
+ biriyle birlikte misin?
