geçmişin tozlu raflarında ellerinde pamuk şekerle duran, yanakları kırmızı, kalbi temiz kalan gizli yerim.
bir müzikle çalarım bazen kapısını. dolaşırım saf, temiz kalbinde.
bazen ellerimde pamuk şekerle atarım en geleceğinden kendimi en derin dehlizlerine.
bir şehirle düşerim yoluna bazen. sokakları demiryolu gibi uzar çocukluğuma.
hiç çıkmak istemesemde zaman denen döngünün içinde buluveririm kendimi.
pamuk şekerim pembe olanından.
