Ayrılmalarına en yakın zamandır, der dostoyevski. Veda acısı, kabuğunu soyar insanın; yaldızını kazıyıp çırılçıplak ortaya serer. Birlikteliğin örttüğü tüm kusurları, ayrılık sergiler. Bir ayrılık arifesinde helalleşilir ve o an hakiki tabiatlarıyla yüzleşilir. "Ölene kadar" diye söz verilmiştir, ama "ölüm yolunda" başka tercihler belirmiştir.
