bu gün bir yere gitmek için bindim 10 dakika sonra yanıma bir kız oturdu liseli abuk subuk giyinmiş makyaj desen kaplama boya atmış resmen bende rahatsız olmasın diye göt kadar yerde ayaklarımı topladım ellerimi kavuşturdum. bekliyorum artık gideceğim yere gelmeyi bu kız bi ara kısık sesle arkadaşlarına dönüp tipe bak bu havada montla dışarı çıkmış dediğini duydum. şu sıralar hava inanılmaz değişik ve sıcak soğuk belli olmuyor kolayca hasta olunacak bir hava ben bu lafa karşı sustum lan bi bok diyemedim. kalbime birşey oldu sanki nasıl kırıldı ama ben hasta olmamak için giyindim eğer hasta olursam kimse bana bakmaz önlem olarak mont giydim ki hava gerçekten soğuktu. peki ya benim yerimde haftalığını alıp kendine güzel bir mont alan ve bunun mutluluğuyla dışarı çıkan biri olsaydı ya da babasını zar zor ikna edip üstünede biraz para koyup mont alıp o hevesle dışarı çıkan biri olsaydı ?ya da giyeceği tek düzgün soğuktan koruyan şeyin üstündeki mont olan bir insan olsaydı ?bu insanların kalbinin amına kordu o dediği laflar benim kalbimi de sikti attı. diyeceğim şu biz millete laf atmazken kötü düşünmezken rahatsız olur diye gözlerimizi sözlerimizi sakınırken bu orospu çocuğu ruhlular neden insanların dış görünüşlerini bu kadar kolay ağızlarına sakız yapıyorlar çok canım sıkıldı amın* sokarım böyle dünyanın.
tanım :nasıl böyle bu hale geldiğimizi anlayamama durumudur.
