elin oğlu kızı, ülke ülke gezip, tadını alabileceği yaşta, içinden gelen ne varsa yapıyor. sonra dönüyor memleketine, sevdiği işte çalışıyor, sevdiği insanları alıyor hayatına, mutlu oluyor onlarla.
biz ise, daha 20'li yaşlarda hangi işin ne kadar geliri varmış onlarla bilgilendiriliyoruz. hiç alakasız bir bölümü biterecek olmama rağmen, babam gelmiş geçen gün "polislik sınavına girsene sen de" dedi bana. onlara kızamam, yemişler bu ülkenin krizinin, ekonomisinin sillesini, onlar biz rahat edelim derdinde. zaten kızdığım üzüldüğüm nokta da tam olarak bu.
ya arkadaş ben neden bu yaşımda, sevdiğim insanla ülke ülke gezmek varken dersane dersane geziyorum? neden oturacağım şehre kpss denen bir sınavın puanı karar veriyor? neden sırf o sınav yüzünden çocukluğumu, okul yıllarımı beraber geçirdiğim arkadaşlarımla ayrı şehirlerde yaşamaya mahkumum? evlerini bile göremiyorum, neden facebooktan fotoğraf beğenme evresine geçiyor dostluklarım?
