karakter sınırından dolayı özgürce dile getiremediğim sorunsalın esas hali: insan karşısındakine kendi mi aşık olur yoksa karşı taraf mı kendine aşık eder şeklinde olacaktı.
zaman zaman çeşitli örnekler gördükçe aklıma gelen sorunsaldır bu. konuyu biraz açalım: şöyle ki esas merak edilen, her insanın aşık olabilecek karakterde yaratılıp yaratılmaması. hani "ulen şu adamın bile sevgilisi var" geyiği döner ya ortamda, hah işte o adam mı kendine aşık etmiştir yoksa karşısındaki mi aşık olabilecek bir karaktere sahiptir. örnek verecek olursak herhangi bir kişinin farklı iki ilişkisini inceleyebiliriz. söz gelimi aynı kadın bir erkeğin el pençe divan olabildiği bir kadın olabilirken, diğerinin ayrılmak için bahaneler aradığı bir kadın olabiliyor. mesela adriana lima'nın eski kocasını düşünürsek belki de adamdaki tüm çirkinlik açığını kapatacak kadar kendine de kocasına da yetecek güzelliği olan bir kadın aldatılabiliyor. fakat çok da erkeklerin dikkatini çekmeyecek bir kadın kendisini el üstünde tutan bir erkekle birlikte oluyor aynı dünyada. velhasıl, benim fikrimce "doğru yer, doğru zaman, doğru insan" denkleminin bu işte önemi büyük. diyeceğim ama ulen adriana örneği her şeyi alt üst ediyor be! adriana'nın yanlış zaman yanlış insan denkelemi mi olurmuş. neyse ben çok da şeyapmayım en iyisi.
