ben babaannemi hiç tanımadım ama o kadar çok bahsedildi ki.
babam kaya gibi adamdır, asabidir de baya. bu yaşıma geldim bir kere ağladığını görmedim. -iyi ki de görmedim.- geçenlerde düğün kasetlerini bulduk. nostaljik, devasa olan kasetlerden. cd ye çektirdik. babam annesini gördü, ilk defa gözlerinin dolduğunu gördüm. kaçtı gitti öteki odaya.
neyse nasihat konusuna gelince. babaannem annem ile babam evlenirken hastaymış zaten. annem anlatır, elini öperken demiş ki babama "eğer karını döversen, bir kere vurursan, sütümün her damlası haram olsun sana." dedem olacak adam az dövmemiş onu. bizimkiler köyde yetişen insanlardır. köyde olup adam olan yok mu? tabi ki var. ama benim bahsettiğim ortam kadın dövmeyi normal karşılayan, eğitim seviyesi düşük bir ortam. ve bu ortamda büyüyen bir adam babam. annem de söyler, ben de hiç şahit olmadım aile içi şiddete. amcalarım, babamın amca oğulları marifet olarak görür bu şerefsizliği.
bazen düşünüyorum da babamı başka ne bu kadar kati tutabilirdi?
