Yeni nesildeki tuhaflık had safhada. Yakın bi tanıdığım ile bi kız arkadaşım aynı okuldalar. Ben onların arasındaki samimiyeti, dostluk bağı sanardım.. Tanıdığım erkişiden bi itiraf duydum, "bi yatağıma almadığım kaldı.." Ki, bu kız arkadaşın ayrıyeten manitası var. Geldiği şehirde ..
Diğer bi şahit olduğum vaka da başka bir rezillik. Bi kız arkadaş. Deli divane sevdiği vardı. O, ona az geldiğini söyleyip pas vermememişti. Zaman geçti .. Kız güzeldi. Talibi çoktu. Hepsine olmaz, sevdiğim var dedi. Ama muhabbetini de eksik etmedi. Sonra ortak bi erkek arkadaş da ondan etkilendiğini söyledi. Onu da sevmiyordu tabiki. Sevmeyeceğini de söyledi. Günler geçti, muhabbetleri ilerledi. Hatta onları saçma bi hâlde de buldum. Ama halen aralarında kayda değer bi durum yok.
Bu iki örnekteki insanlar bi şey yokmuş gibi yaşayıp gidiyorlar sözlük. Ve ben boğuluyorum gün geçtikçe..
insanlar nasıl bu kadar "kendilerine" çirkef olabilirler ?
Bu insanlar, ayrı ayrı, çok kıymet verdiğim insanlardı. Halen, az da olsa kıymet veriyorum. Ama affedemiyorum. Bu kadar aşağılık olmalarını..
Kınamıyorum da onları. Hep dua ediyorum.. Allah onları öyle güzel sebeplendirsin ki, hatalarını görsünler.
Çünkü sen, bunları onlara söyleyince, seni kötü belleyecekler ..
Üzgünüm sözlük. Onlar, kendilerine bunu yapabilecek kadar genişlemiş insanlar. Ve yeni dünya'da, "değer"ler yitip tükenmiş.. Tükenmeye de devam ediyor.
Kendi neslimin istikbâlinden yana endişeliyim .. itiraf ediyorum.
