bazı zamanlar vardır kişi hissettiklerini anlatamaz, konuşamaz, sessizce ağlar bir köşe de... etrafındaki insanlar o kişinin bu halini görüp "neyin var?" dediğin de, cevap olarak "hiçbir şeyim yok" derler... işte bu da onun gibi bir şey...
acı çekme nedeni aklına bile geldiğinde paramparça olurken... nasıl anlatılabilir ki? nasıl kelimelere dökülebilir çekilen acı?
bir ara cesaretinizi toplayıp konuşmak istersiniz ama gücünüz yetmez, gözleriniz yaşarmayai dudaklarınız titremeye başlar... kelimeler ağzınızdan zar zor çıkar... işte bu zamanlar acının insanı yok ettiği zamanlardır...
her acı anlatılamaz, bazen bakışlar bile "o" insanın nasıl bir acı çektiğini anlatabilir size... susmak acıyı, sevdanın doğduğu yere gömmenin en güzel yoludur...
