uğradığımız felaketlerin en büyük sebebi, ibrahim zübükzade gibilerin el üstünde tutulmasının en önemli nedenidir.
türk ailesinin çocuk yetiştirirken yaptığı en önemli hata çelişkiye düşmekte sakınca görmemesidir. çocuk aklı yetişkin aklına göre çok daha düz çalışır. eğer bir şey için "yapma" deniyorsa, çocuk için o "yapma"dır. anasının babasının modunun uygun olduğu zamanlarda yapabileceğini, uygun olmadığı zamanlarda yapmasının uygun olmayacağını anlayamaz. dolayısıyla "yapma" denilen bir şeyi, farkında olarak veya olmayarak, tekrar yaptığında göz yumulursa -ki türk ailesinde kaçınılmazdır- artık "yapma" lafını ciddiye aldırmak için kıçınızı yırtsanız para etmez. keza çocuk ısrar ettiğinde eyvallah etmek veya ebeveynlerden birinin olmaz dediğine diğerinin olur demesi de aynı sonucu doğurur.
çocuk bir kere ailesini ciddiye almamayı, sınırlarını zorlamayı yol belledi mi uğraşın durun ondan sonra artık... basit bir "yapma" ve ciddi bir tutarlılık ile önleyebileceğiniz bir hareketini önlemek için bağırır, çağırır, onun da para etmediğini görünce basarsınız sopayı... ve o da işe yaramaz tabi... çocuk arzuladığı, çıkarına olduğunu düşündüğü şeyi elde etmek için her yolu mübah görmüştür bir kere...
şimdi bu çocuktan ne beklenir? ahlaklı olması mı? güldürmeyin insanı. ahlak her şeyden önce bir prensip meselesidir. prensipli olmanın önemi küçükken ya anlaşılır veya anlaşılmaz. siz çocuğu prensipsiz olmaya ittikten sonra üzerine dökeceğiniz din sosu ancak ahlaksızlığını azdırır. niye ki yaptıklarını affettirmenin yolunu bilinç altında baba figürü yerine koyduğu allah'a yalakalık yapmakta bulur. yalakalıktan kasıt, samimi ibadet değil, bir sürü rezilliğe karıştıktan sonra hacca gitmek, üç beş kuruş sadaka vermek gibi işler veya "yapıyorum ama bir taraftan da kafirlerle mücadele ediyorum" gibisinden zihni mastürbasyonlardır (bkz: herkesin din dersi 5 bu kadar hırsız nereden çıktı).
keza, böyle yetiştirilen bir piçin, siyasette ahlak, prensip araması beklenebilir mi? beklenemez elbette. bir dediği bir dediğini, bir yaptığı bir yaptığını tutmayan zübüklerin peşinde koşar durur ömrünce...
