Ayni anda hem çok fazla ciddiye alınan hem de saldım çayıra mevlam kayıra bir durumdur.
Anne babalar çoğunlukla sevgi görmediklerinden çocuklarına sevgi göstermeyi pek bilmezler. Gizliden sevmek ebeveynlerimizden bize genetik bir miras gibi kalır. Tabi günümüzde çocuğuna olan sevgisini göstermelik abartan çocuğuna prens-prenses muamelesi yapıp çocuklarının gelecekteki en büyük hayal kırıklıklarına neden olan ana babalar da yok değil.
Çocuğun da bir birey olduğunu kabul etmeyiz. Sosyal bilimler bile çocuğun birey olduğunu yeni kabul etmişken yurdum insanından bunu beklemek de haksızlıktır belki de. Çocuk ebeveynlerin gerçekleştiremedikleri hayallerini gerçekleştirmek üzere kullanılan bir obje bir araçtır. Büyüyüp evlenme çağına gelince çocuklarının evlenmesini istediği kişileri de kendi zevklerine göre seçmeleri de fazlaca sapkın bir durumdur.
(bkz: ben annenlerle mi evleniyorum senle mi arif ?)
