türk vatandasi olup da yurt disinda yasayan insana denilendir. zordur gurbetçilik, hele ki yillarca türkiye de yasayip, is güç pesine yurt disinda hayatini devam ettiriyorsan. beni de o insanlar arasinda sayabilirsiniz. sen git yirmi bes sene türkiye de yasa, sonra da çek git baska ülkede yabanci ol. böyle yazdigima bakmayin, çok mutluyum yasadigim yerde, türkiye ye dönmek gibi romantik bir istegim de yok. ama bu arada sirada özlemedigim anlamina gelmiyor. neden mi? çok basit, kendi anadilinde ettigin sohbetin, senin yasadigin kültürden bir insanla olan sosyal iletisimin, baklavan-kokoreçin-kebabin ve daha bir sürü inanilmaz sana hitap eden yemek kültürünün eksikligi ve bunlar gibi siralayabilecegimiz bir çok sey. bunlari insan arada istiyor, özlüyor. peki neden durum böyleyken dönmek bir alternatif degil. onun cevabi da basit. bir insanin ilk karsilastigi engel yasama hakki oluyor. geldigimiz bu medeniyet noktasinda ise bu 'insanca yasama hakki' na dönüsüyor. ki bu bahsettigim sey türkiye de hiç yok. bakin çok az demiyorum, hiç yok. zaten ülkeden kaçmamin birinci sebebi de buydu. o ülkede benim düsüncelerim önemsenmiyor, bana deger verilmiyor. bir sistem var, onun içine gireceksin ve çarklarin arasinda ezilip büzülüp ilerleyeceksin, baska sansin yok. ve yasadigin her saniye, her durum bir küfür niteliginde. türkiyede yasarken hiç gözüne batmayan seylerdi halbuki. ama dünyada her yerde öyle olmadigini görünce insan durup düsünüyor, dünyada bir çok yerde böyle olduguna göre sorun türkiye de olmali diyor. benim düsünceme göre de öyle. o yüzden gördügün bir eksikligi söyleyince ukala oluyorsun, sonradan görme oluyorsun. o yüzden zordur bu insanlarin isi, çünkü almanya da yabanci türkiye de almancidir onlar (almanya da yasamiyorum).
