ama bir şarkıdan çok daha fazlasıdır aslında. ırak'taki amerikan vahşetinin ne raddelerde olduğunu anlatmıştır. ilk dinlediğimde 15-16 yaşlarındaydım, gözümden yaş gelmişti. hala her dinleyişte duygulandırır beni.
işin ilginciyse şu; bugün suriye için, filistin için yapılanların, söylenenlerin hangisi ırak'ta ölen masumlar için yapıldı, söylendi? ulan hangi biriniz üzüldü o masumlara, o ufacık çocuklara? taptığınız, dünya lideri dediğiniz adam, amerikan askerleri evlerine sağ salim dönsünler diye dua etmekle meşguldü. bilmem hatırladınız mı? hani bop? eş başkan? nerdeeee!
anca şov sizinkisi. birinizin bile bugün suriye için veya geçmiş yıllarda filistin için üzüldüğüne inanmıyorum. acının dili, dini, ırkı, rengi olmaz. bunu bugüne kadar öğretemediler mi size? o şii, bu sünni, bu alevi derken insan olduğunuzu unuttunuz be. samimiyetinizi sikeyim sizin!
yazar notu: sözüm meclisten dışarıdır. aynı hisleri paylaştıklarım beni elbet anlayacaktır.
