insan ilişkilerinin her aşamasında bir bozulma ve yıpranma var. özellikle samimiyetin arttığı dönem bu süreç beraberinde eleştirileri de getiriyor; haksız eleştiriler ve kaba eleştiriler.
samimiyeti artırırken beklentileri sabit tutmak yolu ile çözülebilir aslında bu durum. Çünkü eleştiriyi yaratan şey beklentiler, beklentiyi yaratansa kendi kendine yetememe durumu; aslında ruhen yetinmeme ve daha fazlasını isteme durumu. Sanırım öz benliğimize yaptığımız yatırımlar ve çokça dile getirilen gereksiz tespitlere kulak tıkayıp; iç sesi dinlemek çözecek birçok şeyi, ve bir insanı sadece sevmekle başlayacak her şey. sevmekle değil de 'sadece sevmekle'...
olumsuz giden şeyler elbette olur; ama idealize edilen şey zaten sorunsuz ilişkiler değil ilişkilerdeki güzel anlar. güzel anlar, kalbi ısıtan ve hayatta gülümseten şeyler. onlar kimle olursa olsun veya ne tür bir ilişki olursa olsun, hakkı verilmesi gereken anlar.
