harbiye muhsin ertugrul sahnesi'nde duzenlenen torenle son yolculuguna ugurlanmis buyuk sanatci.
artik demir almak gunu gelmisse zamandan,
mechule giden bir gemi kalkar bu limandan.
hic yolcusu yokmus gibi sessizce alir yol,
sallanmaz o kalkista ne mendil, ne de bir kol.
rihtimda kalanlar bu seyahatten elemli,
gunlerce siyah ufka bakar gozleri nemli.
bicare gonuller ne giden son gemidir bu,
hicranli hayatin ne de son matemidir bu.
dunyada sevilmis ve seven nafile bekler,
bilinmez ki giden sevgililer donmeyecekler.
bir cok gidenin herbiri memnun ki yerinden,
bir cok seneler gecti donen yok seferinden.
